F

 

FABIAN, szyb kopalni ►„Charlotte”, głęb. 15,16 m, zgłębiony w l. 1841–1842; nazwa patronimiczna o nieustalonym rodowodzie.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FABIAŃSKI Wiktor (5 III 1883, Łaziska Górne – ?, po 1939), inż. górnik, w latach 1901–1920 pracownik w kopalniach: ►Kleofas, „Eminencja”, „Giesche”, „Wujek”; uczestnik trzech powstań śląskich; współzałożyciel ►Polskiej Organizacji Wojskowej Górnego Śląska (1919), członek ►Związku Powstańców Śląskich w Załęskiej Hałdzie; odznaczony Brązowym Krzyżem Zasługi (1938), mieszkał w ►Załęskiej Hałdzie (obszar).

FABRYKA MYDŁA zob. ►Silesiana

FALKUS Jan (1 I 1899, Załęska Hałda – po 1945), kowal, powstaniec śląski; w 1918 służył w wojsku niemieckim; był nastawiony propolsko, w 1919 został zaprzysiężony w Załęskiej Hałdzie, w 1921 brał udział w walkach pod Górą św. Anny, Blachownią, Starym Koźlem, Kędzierzynem; był członkiem ►Związku Powstańców Śląskich w Załęskiej Hałdzie; w 1939 pracował kopalni „Wujek”, potem jako szofer w wojsku niemieckim; w 1944 wysłany na roboty przymusowe do Stuttgartu; po wojnie należał do ►Związku Weteranów Powstań Śląskich w Załęskiej Hałdzie.
APK, zesp. Związek Bojowników o Wolność i Demokrację, sygn. 558.

FALKUS Wiktor (12 IX 1903, Załęska Hałda – ?), od 1918 roku górnik (ślusarz) kopalni ►Kleofas, działacz niepodległościowy; funkcjonariusz straży obywatelskiej w III powstaniu śląskim (zob. ►Powstania śląskie) na terenie ►Załęskiej Hałdy (obszar), gdzie mieszkał w okresie międzywojennym.
APK, zesp. Giesche SA 5387.

FALKUS Wilhelm (8 XII 1890, Załęska Hałda – ?), działacz niepodległościowy w organizacjach polskich w ►Załęskiej Hałdzie, podoficer, uczestnik I wojny światowej i I powstania śląskiego, po którym zbiegł do Sosnowca (zob. ►Powstania śląskie).
E. Długajczyk, P. Parys, Archiwum powitań śląskich, t. 1. Okres pierwszego powstania śląskiego 1919 r. Katowice 2017.

FARNIK Alojzy (1906 – 20 VIII 1960), dr, absolwent Politechniki Lwowskiej, pracownik ►Huty Baildon – inż. chemik-mechanik (1930–1939); uczestnik bitwy pod Kockiem (1939); jeniec wojenny, następnie więzień KL Dachau; w l. 1947–1956 dyrektor – naczelnik Huty Baildon.
U. Rzewiczok: Huta Baildon i jej twórca. Katowice 2009.

FEBRUAR, szyb kopalni ►„Charlotte”, zgłębiony w l. 1869–1873; nazwa wskazuje na zgłębienie obiektu w lutym.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FEUERWEHRGERÄTEFABRIK WILLY WINCKLER zob. ►Miarczyński i Spółka

FEST, szyb kopalni ►„Charlotte”, głęb. 12,94 m, zgłębiony w 1843; nazwa wskazuje na rozpoczęcie lub zakończenie zgłębienia obiektu w uroczystość bądź pochodzi od nazwiska.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FESZCZENKO-CZOPIWSKI Iwan (20 I 1884 Czudnów na Wołyniu – 2 IX 1952, Abez w Republice Komi), dr nauk technicznych, absolwent Wydziału Chemii Politechniki Kijowskiej; był współpracownikiem Simena Petlury, prowadził szeroką działalność organizacyjną na rzecz niepodległości Ukrainy. Od 1921 przebywał w Polsce, pracował jako profesor kontraktowy na Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie; w 1931 (już jako profesor habilitowany) objął kierownictwo zakładu naukowo-badawczego ►Huty Baildon; od 1937 profesor AGH. W 1945 aresztowany w Katowicach przez patrol sowiecki, przewieziony do Kijowa, osądzony przez trybunał NKWD, skazany na 10 lat łagru, zmarł z wycieńczenia.
U. Rzewiczok: Huta Baildon i jej twórca. Katowice 2009.

FILIA NR 3 MIEJSKIEJ BIBLIOTEKI PUBLICZNEJ, założona 1 lipca 1949 roku przy ul. ►Gliwickiej 88, od 1999 roku w budynku przy ul. Gliwickiej 204, od 2000 przy Gliwickiej 93; początkowo zajmowała się wyłącznie zakupami, katalogowaniem i wypożyczaniem książek, po powiększeniu lokalu rozpoczęto szerszą działalność oświatową (wykłady, zajęcia w Klubie Seniora, z dziećmi przedszkolnymi, niepełnosprawnymi ze środowiskowego Domu Pomocy Społecznej, koncerty umuzykalniające).
https://katowice-zaleze.pl/zaleska-biblioteka-kiedys-i-dzis/

FILIA NR 12 MIEJSKIEJ BIBLIOTEKI PUBLICZNEJ, na osiedlu ►Witosa, instytucja kulturalna, pierwotnie z siedzibą w pawilonie handlowym przy ul. Norberta ►Barlickiego 5, od 2014 w budynku o pow. 198 m kw., wynajmowanym od Spółdzielni Mieszkaniowej ►Załęska Hałda; w bibliotece działa Dyskusyjny Klub Książki, organizowane są spotkania dla seniorów, akcja „Czytanie na dywanie”; wystawy, warsztaty plastyczne; filia współpracuje ze szkołami i przedszkolami.
J. Kałuska: Załęska Hałda i Osiedle Witosa w Katowicach. Katowice 2022.

FINDERA Pawła ULICA zob. ►Rataja Macieja ulica.

FLORENTYNKI (nazwa inspirowana szczecińskimi Filipinkami), dziewczęcy zespół wokalny, zał. na początku l. 60 XX w. przy ►ZDK Baildon, pierwszy na Śląsku zespół typu girls. Piosenkarki: Halina Adler, Brygida Deternic, Jolanta Gierlotka, Halina Hanusik, Genowefa Lemańczyk, Krystyna Mrzygłód, Teresa Sterlak i Jadwiga Binkowska pracowały pod kierunkiem Zofii Dyszkiewicz z Polskiego Radia; autorem tekstów piosenek był Jerzy Czarski, a muzykę komponowali Jerzy Harald i Stanisław Lesiński. Zespół zainaugurował występy 1 V 1964; w X 1964 wystąpił w katowickiej TV z półgodzinnym programem rozrywkowym „Bawcie się z nami”. Katowicka rozgłośnia Polskiego Radia nagrała i wyemitowała kilka piosenek, a śląskie media wyrażały bardzo pochlebne opinie, co powodowało, że zespół zyskał popularność. Działalność zakończył pod koniec l. 60. XX w.
http://www.wiadomosci24.pl/artykul/florentynki_nasze_imie_imie_wspolne_nam; Kronika Zakładowego Domu Kultury Huty Baildon w zbiorach MHK; „Głos Baildon” 1973, nr 15; U. Rzewiczok: Huta Baildon i jej twórca. Katowice 2009.

FOCHA FERDYNANDA MARSZAŁKA ULICA, zob. ul. Joachima ►Lelewela.

FOJCIK Jan (4 V 1885, ►Obroki – 23 XII 1975, Chorzów), działacz ruchu śpiewaczego na Górnym Śląsku; od 1920 sekretarz, od 1922 skarbnik Śląskiego Związku Kół Śpiewaczych; współorganizator corocznych zlotów chórów polskich na Zadolu (obecnie Katowice Ligota). W 1920 roku był współzałożycielem miesięcznika literacko-muzycznego „Śpiewak Śląski” (w l. 1922–1926 pełnił funkcję redaktora naczelnego), publikując na jego łamach recenzje oraz artykuły muzykologiczne i na temat dziejów śpiewactwa polskiego na Śląsku. Autor kilkuset publikacji, m.in. zbioru źródeł monograficznych Materiały z dziejów ruchu społecznego śpiewaczego na Śląsku (1961). Założył Archiwum Ruchu Śpiewaczego na Górnym Śląsku oraz Składnicę Nut w Katowicach. Od 1929 był sekretarzem ds. technicznych Śląskiej Biblioteki Muzycznej. Działał na rzecz zjednoczenia polskich związków śpiewaczych, wszedł w skład Rady Naczelnej Zjednoczenia Polskich Zespołów Śpiewaczych i Muzycznych w Warszawie. Za zasługi dla ruchu śpiewaczego ustanowiony został medal jego imienia. Pochowany na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach (grób upamiętniony, ob. zagrożony likwidacją).
K. Dygacz: Jan Fojcik. Działacz, organizator, publicysta i kronikarz ruchu śpiewaczego na Śląsku. Katowice 1989; R. Hanke: Słownik polskiego śpiewactwa Górnego Śląska od Wiosny Ludów do przełomu tysiącleci. Katowice 2001; inskrypcja nagrobkowa na cmentarzu przy ul. Francuskiej w Katowicach.

FORNALSKIEJ MAŁGORZATY ULICA, zob. ulica Ignacego ►Mościckiego.

FORST VERWALTUNG GIESCHES ERBEN zob. ►Urząd Leśny Załęże

FORSTBILUNGSSCHULE, zob. ►Dokształcająca Szkoła Przemysłowa w Załężu.

FORTUNA (pierwotnie Wladislawa, Zur Gottes Gnade), nazwa (od 31 XII 1937) pola górniczego ►kopalni „Kleofas” (1033,238 kuksów); nadane pierwotnie na l. 1853–1856 Albertowi i Luizie Borsig z Berlina oraz ►Tour de la Georges'owi, który w 1858 uzyskał nadanie ponownie; odkupione w 1880 przez ►Spadkobierców Gieschego. Od nazwy pola nazwano szyby: ►Fortuna I, ►Fortuna II, ►Fortuna III.
APK, zesp. Katowickie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego, sygn. 511; R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FORTUNA, sortownia, położona na północ od ►dworca towarowego kopalni Kleofas; największy budynek ►kopalni „Kleofas” o pow. 32 232 m³.
APK, Centralny Zarząd Przemysłu Węglowego, sygn. 515.

FORTUNA I (pierwotnie Frankenberg), szyb ►kopalni „Kleofas”, projektowany razem z szybem ►Walter (►Fortuna II), wdechowy, przeznaczony do wydobywania węgla (dwa przedziały wydobywcze – rurowy i drabinowy, uruchomione 1900 i 1913) oraz opuszczania ludzi i materiałów; drążony od 1891, w l. 1907−1908 pogłębiony do 504 m, ostatecznie do 600 m (5 pokładów wydobywczych). W 1907 wieżę drewnianą zastąpiono metalową. Na jego terenie funkcjonowały 2 sortownie. Tarcza koła wraz z nadbudową zlikwidowana latem 2009.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997; eksploratorzy.com.pl › Eksploracja › Kopalnie węgla i soli.

FORTUNA II (pierwotnie Walter), pierwszy szyb ►kopalni „Kleofas”, drążony od 31 VIII 1881; od 1891 wyposażony w maszynę wydobywczą i własną sortownię; projektowany z szybami ►Recke (Fortuna III) i ►Frankenberg (Fortuna I);
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FORTUNA III (pierwotnie Recke), drugi szyb wydobywczy ►kopalni „Kleofas”, drążony razem i połączony w 1881 z szybem ►Walter (►Fortuna II) na poziomie 86, 126 i 162 m; przeznaczony do wydobycia ław; sortownia, kotłownia wspólna z szybem Fortuna II.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FRANCISZEK SITKO FABRYKA WODY SODOWEJ I LEMONIADY zob. ►Paweł Sitko Fabryka Wód Mineralnych

FRANKENBERG zob. ►Fortuna I.

FRANZ, szyb kopalni ►„Charlotte”, głęb. 17,77 m, zgłębiony przed V 1823; nazwa patronimiczna na cześć ►Franza Wincklera – szychtmistrza w kopalni „Charlotte”).
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

franz-eugen

FRANZ Eugen (1883–?), kupiec, zawiadowca kopalni, czołowy działacz niemieckiej Deutscher Volksbund für Oberschlesien (w l. 1936–1937 przewodniczący rady administracyjnej); do 1931 członek Deutsche Christlische Partei i Deutscher Volksblock für Schlesien; związany Deutsche Katholische Partei, Verband Deutscher Katholiken in Polen (1922–1933); poseł do Sejmu Śląskiego I i II kadencji, założyciel Klubu Sportowego 06 Zalenze (zob. ►06 Katowice), dyrygent chóru kościelnego przy ►parafii św. Józefa w Załężu, autor artykułów o tematyce politycznej w „Oberschlesische Kurier”. Mieszkał przy ►ul. Marcina w Załężu.
M. Cygański: Z dziejów Volksbundu 1921–1932. Opole 1963; M. Cygański: Volksbund w służbie III Rzeszy 1933–1938. Opole 1968; J. Pabisz: Wyniki wyborów parlamentarnych (do Senatu i Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej oraz do Sejmu Śląskiego) na terenie województwa śląskiego w latach 1919–1939. „Studia i Materiały z Dziejów Śląska”. T. 7. Wrocław 1966; A. Steuer: Ruch sportowy w Katowicach-Załężu (1895–1998). W: „Kronika Katowic”. T. 8. Katowice 1999.

FRĄCKOWIAK Kazimierz (1 III 1911, Poznań – 12 VI 1975, Katowice-Załęże), tapicer dekorator; w latach 1925–1932 uczeń i pracownik prywatnej fabryki mebli artystycznych Józefa Smerczyńskiego w Poznaniu, powołany do służby wojskowej, pełnił ją w 58 pułku piechoty w Poznaniu, a w połowie lat 30. XX w. w 73 pp; uczestnik kampanii wrześniowej, wzięty do niewoli w bitwie pod Wyrami, przebywał w obozie jenieckim Lamsdorf, a pod koniec II wojny światowej jako robotnik przymusowy w Zabrzu. Jeszcze przed wojną, w 1934 roku, założył warsztat tapicerski przy ul. Kochanowskiego, a w 1945 ►zakład tapicersko-artystyczny w Załężu przy ul. ►Gliwickiej. Działał w Rzemieślniczej Spółdzielni Rymarzy, był starszym Cechu Rzemiosł Różnych, egzaminatorem czeladniczym z zakresu tapicerstwa artystycznego, członkiem Zarządu Spółek Rymarsko-Tapicerskich, członkiem Stronnictwa Demokratycznego. Odznaczony został Złotym Krzyżem Zasługi; pochowano go na ►cmentarzu w Załężu.
„Dziennik Zachodni” 1975, nr 134.

FREIHEITPLATZ zob. ►plac ks. Józefa Londzina

FREIHEITSSTRAßE zob. ►Anioła Franciszka ulica

FREIWILLIGE FEUERVEHR SPRITZVERBAND zob. ►Ochotnicza Straż Pożarna

FREUND Loebel (przełom XVIIIXIX w.), kupiec żydowski; dzierżawca huty Hohenlohego (zob. koncern ►Hohenlohego) i ►huty Baildon, właściciel dóbr bogucickich i załęskich (od 1839); kupił 61 kuksów kopalni ►Charlotte, odbudował cynkownię ►Joanna (1839), którą sprzedał Karolowi ►Neumannowi (1842).
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997; J. Jaros: Słownik katowickich kopalń i hut. Katowice 1994.

FREYTAG Daniel (XVIII–XIX w.), bogaty chłop, wolny dziedziczny sołtys wsi Krzywizna pod Kluczborkiem; budowniczy i właściciel ►Załęska Szklarnia, huty cynku ►Johanka, koncesji na poszukiwanie węgla w południowym Załężu, współudziałowiec ►kopalni „Charlotte”.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FRIEDENSTRAßE zob. ►Pokoju ulica

FRIEDRICH (Fryderyk), szyb kopalni ►„Charlotte”, głęb. 12,54 m, zgłębiony przed XI 1824; nazwa patronimiczna na cześć ►Fryderyka v. Wrochema.
R. Borowy: Wczoraj – dziś – jutro... kopalni „Katowice-Kleofas”. Historia węglem pisana. Katowice 1997.

FRIEDRICH WILHELM, szyb 13,4 m na polu górniczym ►Victor, zgłębiony 1845–1848.

FRYZJERSTWO, w okresie międzywojennym ten dział rzemiosła reprezentowało 8 przedstawicieli warsztatów prywatnych: Bronisława Kuboń, Józef Kuboń, Anna Malisz, Emil Mazur, Paulina Morgest, Franciszek Peterek, Ryszard Sławiczek, Paweł Wenzel; wkrótce po zakończeniu II wojny światowej funkcjonowało co najmniej 2 fryzjerów: Emilia Olejnik i Stefan Życiński. Obecnie fryzjerstwo koncentruje się w salonach (Mirella, Anna) i firmach kosmetycznych (Alexandra) w Załężu; pierwsze niedane próby (z uwagi na brak popytu) otwarcia zakładów fryzjerskich ►Osiedlu Witosa miały miejsce w 1958, współcześnie prowadzą działalność zakłady damsko-męskie przy ►ul. S. Kossutha i ►ul. N. Barlickiego oraz 3 zakłady przy ►ul. W. Witosa (m.in. Millenium La Mirage). W historycznej części Załęskiej Hałdzie dotąd brak zakładów.
APK, zesp. Prezydium Dzielnicowej Rady Narodowej Katowice – Śródmieście – Załęże, sygn. 59; Skorowidz branż przemysłu, handlu, finansów, rzemiosła i zawodów wyzwolonych: województwo śląskie 1929/30. [Katowice 1930]; Księga adresowa Wielkich Katowic. Katowice 1935.

FULLBIER – JARZĄBEK, zob. ►Jarząbek.

 


LEKSYKON ZAŁĘSKI

WSTĘP

Leksykon załęski ma charakter popularny, będzie zawierać minimum 1500 haseł ujmujących okres od czasów zamierzchłych do współczesności. Granice terytorialne powstającego dzieła wyznaczają granice historyczne Załęża, różniące się od współczesnych. Dlatego wśród haseł uwzględniono struktury administracji terenowej, w obrębie których funkcjonowała miejscowość (dotyczące takich jednostek terytorialnych, jak: księstwo cieszyńskie, księstwo raciborskie, majorat mysłowicki, powiat bytomski i powiat katowicki), a także struktury administracji kościelnej (dekanaty), do których miejscowości należały.

W hasłach poruszono tematy: biograficzne, topograficzne, topograficzno-historyczne, historyczne, gospodarcze, wyznaniowe, kulturalno-oświatowe, omówiono zabytki i pomniki, struktury lecznictwa i kultury fizycznej, parę haseł poświęcono kulturze ludowej.

Notki biograficzne dotyczą wyłącznie osób nieżyjących, pochodzących z terenów historycznego Załęża, a także tam zamieszkałych bądź działających, rozsławiających je poza ich granicami, o ile o ich działalności zachowały się ślady w źródłach lub dostępnych opracowaniach. Było to jedyne kryterium, jakie zastosowano, stąd w leksykonie znalazły się osoby o różnych opcjach narodowych i różnych orientacjach politycznych (m.in. działacze lewicowi, przedstawiciele duchowieństwa, osoby konsekrowane, właściciele Załęża, działacze samorządowi, powstańcy śląscy, sportowcy, nauczyciele, przedstawiciele świata kultury, dyrektorzy zakładów pracy).

Ważną część leksykonu stanowią hasła topograficzne – zarówno z topografii urzędowej (dotyczą większości ulic Załęża i Załęskiej Hałdy, nazw osiedli i kolonii, miejsc historycznych), jak i z onomastyki ludowej. Pewna grupa haseł dotyczy wydarzeń historycznych, ich wpływu na dzieje Załęża (np. działalności Armii Radzieckiej w styczniu 1945, II wojny światowej, struktur ruchu oporu podczas okupacji, I wojny światowej, powstań śląskich, plebiscytu górnośląskiego, wojny trzydziestoletniej, wojen saskich, wielkiego kryzysu gospodarczego).

Duża grupa haseł dotyczy jednostek gospodarczych. W tej grupie znajdują się wszystkie kopalnie z szybami i polami górniczymi, huty, kuźnica i inne jednostki gospodarcze różnych branż. Pewna grupa haseł odnosi się do rzemiosła, usług i handlu – obejmuje opracowania dotyczące nazw branżowych (np. fryzjerstwo, kowalstwo, piekarstwo), rzemieślników wykonujących wybrane zawody (np. budowlańcy, piekarze, stolarze), a także niektórych hurtowni, sklepów i mających długoletnie tradycje restauracji. Nie pominięto również haseł związanych z rolnictwem (np. hodowla bydła, drobiu, koni, trzody oraz uprawa roślin użytkowych, ziemniaków i żyta).

Starając się uwzględnić wszystkie aspekty dziejów Załęża, opracowano też hasła związane z życiem parafialnym realizowanym w 3 istniejących kościołach (parafie, związki i stowarzyszenia kościelne, obiekty sakralne), edukacją przedszkolną, szkolną i pozaszkolną, lecznictwem (szpitale, ważniejsze przychodnie, apteki), kulturą fizyczną i turystyką (struktury i kluby sportowe).

Przy opracowaniu leksykonu korzystano z archiwaliów Archiwum Państwowego w Katowicach i jego oddziałów w Pszczynie i Gliwicach, Archiwum Miejskiego w Katowicach, Archiwum Kurii Archidiecezjalnej w Katowicach oraz zgromadzonych w Muzeum Historii Katowic, a także informacji zamieszczanych w prasie historycznej i współczesnej, okolicznościowych wydawnictwach jubileuszowych oraz literaturze naukowej i popularnonaukowej.

Antoni Steuer

autor koncepcji opracowania i treści haseł


 


wspolczesne-granice-zaleza

Współczesne granice Załęża