Ż

 

ŻACZEK KATOWICE, UKS, zał. 1999; prowadzi sekcje: judo i piłki nożnej; członkowie trenują na boisku ►Miejskiego Ośrodka Sportu i Rekreacji „Słowian”, korzystają też z kompleksu sportowego klubu ►„Rapid”, sali gimnastycznej ►Szkoły Podstawowej nr 36 im. K.K. Baczyńskiego, hali przy ul. Ceglanej oraz ►Spodka.

ŻEŃSKA DRUŻYNA HARCERSKA IM. KRÓLOWEJ JADWIGI W BOGUCICACH, założona w 1927 roku, od 1938 podzielona na drużynę szkolną i pozaszkolną; brała udział m.in. w zlotach w Buczu (1935), obozie wędrownym na Zaolziu (sierpień 1939); komendantki: Czesława Desagowa, Marcelina Wierzbiańska, Jadwiga Durkalcówna, Jadwiga Jakubcówna, Irena Gajdzianka, Anna Szczepańska); reaktywowana w 1945 przez Irenę Pronobis (dwa zastępy); w latach 1946–1947 organizowała obozy wędrowne (Bystra–Wilkowice, Szklarska Poręba); w 1950 roku zakończyła działalność.
10-lecie działalności Fundacji Nagród i Wyróżnień im. Bohaterów Wieży Spadochronowej w Katowicach 1987-1997. T. Czylok, J. Szaflik, B. Szafranek (red.). Katowice 1997; J. Feliks, B. Szafranek: W 70. rocznicę powstania Związku Harcerstwa Polskiego na ziemiach polskich, w 60-lecie utworzenia ZHP na Śląsku oraz w 35-lecie odrodzenia ZHP w Polsce Ludowej (kalendarium). Na pamiątkę spotkania byłych harcerek i harcerzy drużyn Katowic-Bogucic. Katowice, 6 grudnia 1980. b.m.w. [Katowice 1981].

ŻEŃSKA SZKOŁA ZAWODOWA TOWARZYSTWA POLEK, nr 296, założona w 1929 roku, od 1930 pod nazwą Prywatna Szkoła Zawodowa Towarzystwa Polek; od 1935 z Poradnią Zawodową dla dziewcząt, do 1938 z siedzibą przy ul. Krasińskiego (zob. ul. ►Wyspiańskiego (I) – w obecnym gmachu Politechniki Śląskiej); w latach 1938–1939 i 1945–1946 funkcjonowała w niedokończonym budynku przy ul. ►Katowickiej; kształciła w zakresie krawiectwa i bieliźniarstwa. Po zakończeniu II wojny światowej o budynek starał się ►Główny Instytut Górnictwa; od 1975 roku placówka działa w ►Dąbrówce Małej jako Zespół Szkół Odzieżowych, dyrektor: Jadwiga Zbrojowa.

ŻOGAŁY BRUNONA ULICA, wcześniejsze nazwy: Hammerschmidtstraße, Sogallastraße; powstała w 1886 roku; długości ok. 200 m, infrastruktura: pierwotnie budownictwo parterowe, następnie zastąpione piętrowym (właściciele budynków: kopalnia ►Ferdynand, Dzialoszynski, Franz Kempka, Karol Skupin, Filip i Alina Wodarczykowie), z licznymi ogrodami i ogródkami przydomowymi; po 1922 roku warsztat mechaniczno-elektryczny „Energia” i stolarnia „Rekord”; w okresie okupacji hitlerowskiej istniał schron przeciwlotniczy (zob. ►Druga wojna światowa); obecnie placówki handlowe (hurtownie tkanin, sklep odzieżowy).
AUM Kat. zesp. 1, sygn./2587–2589.

ŻOŁNIERZA POLSKIEGO POMNIK, zlokalizowany na specjalnie usypanym sztucznym wzgórzu na ►Osiedlu Paderewskiego, przy ►ul. Granicznej i ►ul. gen. S. Szeptyckiego (przed pomnikiem plac, na którym w czasach PRL odbywały się parady i defilady). Autorami byli: rzeźbiarz Bronisław Chromy i inż. architekt Jerzy Pilitowski. Odsłonięty 6 X 1978 (w XXXV rocznicę powstania Ludowego Wojska Polskiego; w uroczystości uczestniczył gen. Wojciech Jaruzelski). Pomnik przedstawia trzech żołnierzy polskich z bronią w lewej ręce schowanych między skrzydłami orła; widnieją na nim nazwy miejsc pól bitewnych z czasów II wojny światowej. Wykonany z patynowanego brązu, składa się z 612 elementów o łącznym ciężarze 75 t. Monument odlały Gliwickie Zakłady Urządzeń Technicznych, huta „1 Maja” w Gliwicach, Odlewnia Zakładów Naprawczych w Siemianowicach Śląskich, „Wiromet” w Mikołowie i ZUT „Zgoda” Świętochłowice.
L. Szaraniec: Pomniki i miejsca pamięci narodowej. Katowice 1983.

ŻOŁNIERZY WYKLĘTYCH ULICA, na Osiedlu im. Ignacego Jana ►Paderewskiego, długości 230 m, nazwa nadana w 2014 roku,  w układzie równoleżnikowym; ścieżka rowerowa.
https://dziennikzachodni.pl/dts-nie-bedzie-al-zolnierzy-wykletych-katowice-nazwa-tak-ulice-na-os-paderewskiego/ar/3538133

ŻÓŁKIEWSKIEGO Stanisława ULICA (do 1920 i w l. 1939–1945 Herculesstraße), w południowo-wschodniej części ►Zawodzia, dł. ok. 100 m, układ równoleżnikowy; łączy ►ul. 1 Maja z ►ul. Cynkową. Została przeznaczona do zabudowy ok. 1903. Pierwsze budynki mieszkalne z inicjatywy ►kopalni Katowice powstały w 1906. Funkcjonowały przy niej: w okresie międzywojennym – firma malarsko-dekoracyjna ►Gebrüder Joseph und Robert Dürschlag, zakłady ►MŁOT, ►Fabryka Tarcz Ściernych (Fabryka Tarcz Szlifierskich Ryszard Krebs i S-ka), Górnośląska Fabryka Wyrobów Aluminiowych Niedzwiedzki i s-ka, spółka ►Kometa (regeneracja żarówek), ►Górnośląska Fabryka Wyrobów Szmerglowych „Orion”, siedziba Polskiej Partii Narodowo-Socjalistycznej „Warta”, Fabryka Pieców Przenośnych, Fabryka Czyściwa i Wyrobów Tekstylnych „Czyściwo”; w czasie II wojny światowej – firma instalacyjno-ślusarska Jerzy [Georg] Jacek [Jatzek]; po II wojnie światowej – Biuro Instalacji Urządzeń Piekarń Mechanicznych „Silezja, ►Warsztaty Naprawcze Wagonów Kolejki Wąskotorowej; obecnie – siedziba Okręgu Polskiego Związku Wędkarskiego, dom noclegowy ABI, siedziby różnych firm, niepubliczny zakład opieki zdrowotnej.
APK, zesp. Katowickie Zjednoczenie Przemysłu Węglowego, sygn. 1187; E. Breitkopf, E. Skorwider, A. Steuer: Zawodzie. Monografia dzielnicy i parafii Opatrzności Bożej w Katowicach. Katowice 2011; http://www.zurni.pl/lista-firm/slaskie-Katowice/uIica/kiewskiego; www.amersilesia.pl

ŻYWY RÓŻANIEC, stowarzyszenie w ►parafii św. Szczepana w Bogucicach; związek pobożny, najstarszy związek parafialny, założony 11 XI 1849. Zaprowadził kasę różańcową, a zgromadzone środki w 1887 wydał na renowację ►obrazu Matki Boskiej Boguckiej, w 1888 – na zorganizowanie przyjęcia dla biskupa Georga Koppa i opłaty za przyjazdy księdza do chorych. Asystował (z zapalonymi świecami) na nabożeństwach dla ►Bractwa Pocieszenia Najświętszej Maryi Panny. Na przełomie XIX i XX w. zreorganizowany przez ►ks. Ludwika Skowronka.
B. Czaplicki: Górnośląski duszpasterz ks. Leopold Markiefka (1813–1882) i jego dzieła. Lubliniec–Kokotek 2014.

 


LEKSYKON BOGUCKI

WSTĘP

Leksykon bogucicki ma charakter popularny, będzie zawierać minimum 2000 haseł ujmujących okres od czasów zamierzchłych do współczesności. Granice terytorialne powstającego dzieła wyznaczają granice historyczne Bogucic z ich obszarem dworskim, Zawodziem, Koszutką, Kuźnicą Bogucką, Burowcem i włączoną już po I wojnie światowej do Dzielnicy II kolonią Agnes-Amanda, różniące się od współczesnych. Uwzględniono także najdalszy zasięg parafii p.w. św. Szczepana Męczennika. Miejscowości, które jej podlegały (Katowice, Kuźnica Bogucka, Dąbrówka Mała, Załęże, Brynów), zostaną opisane w kontekście ich związków z kościołem. Ponadto opisane zostaną struktury administracji terenowej, w obrębie których funkcjonowały miejscowości Bogucice i Zawodzie (jednostki terytorialne takie, jak: księstwo cieszyńskie, księstwo raciborskie, majorat mysłowicki, powiat bytomski i powiat katowicki), a także struktury administracji kościelnej (dekanaty), do których miejscowości należały.

W hasłach poruszono tematy: biograficzne, topograficzne, topograficzno-historyczne, historyczne, gospodarcze, wyznaniowe, kulturalno-oświatowe, omówiono zabytki i pomniki, struktury lecznictwa i kultury fizycznej, parę haseł poświęcono kulturze ludowej.

Notki biograficzne dotyczą wyłącznie osób nieżyjących, pochodzących z Bogucic, Koszutki, Zawodzia, a także tam zamieszkałych bądź działających, rozsławiających je poza ich granicami, o ile o ich działalności zachowały się ślady w źródłach lub dostępnych opracowaniach. Było to jedyne kryterium, jakie zastosowano, stąd w leksykonie znalazły się osoby o różnych opcjach narodowych i różnych orientacjach politycznych (m.in. działacze lewicowi, przedstawiciele duchowieństwa, osoby konsekrowane, właściciele Bogucic – przedstawiciele rodów Salomonów, Mieroszewskich, Tiele-Wincklerów, działacze samorządowi, powstańcy śląscy, sportowcy, nauczyciele, przedstawiciele świata kultury, dyrektorzy zakładów pracy, osoby zasłużone dla nauki polskiej).

Ważną część leksykonu stanowią hasła topograficzne – zarówno z topografii urzędowej (dotyczą  większości ulic Bogucic, Koszutki i Zawodzia), nazw osiedli i kolonii, miejsc historycznych, jak i z onomastyki ludowej (np. Tyfus, Drajok, Mrówcza Górka). Pewna grupa haseł dotyczy wydarzeń historycznych, ich wpływu na dzieje Bogucic (np. działalności Armii Radzieckiej w styczniu 1945, II wojny światowej, struktur ruchu oporu podczas okupacji, I wojny światowej, powstań śląskich, plebiscytu górnośląskiego, wojny trzydziestoletniej, wojen saskich, wielkiego kryzysu gospodarczego).

Duża grupa haseł dotyczy jednostek gospodarczych. W tej grupie znajdują się wszystkie kopalnie z  szybami i polami górniczymi, huty, kuźnica i inne jednostki gospodarcze różnych branż. Pewna grupa haseł odnosi się do rzemiosła, usług i handlu – obejmuje opracowania dotyczące nazw branżowych (np. fryzjerstwo, kowalstwo, piekarstwo), rzemieślników wykonujących wybrane zawody (np. budowlańcy, piekarze, stolarze), a także niektórych hurtowni, sklepów i mających długoletnie tradycje restauracji. Nie pominięto również haseł związanych z rolnictwem (np.  hodowla bydła, drobiu, koni, trzody oraz uprawa roślin użytkowych, ziemniaków i żyta).

Starając się uwzględnić wszystkie aspekty dziejów Bogucic, Koszutki i Zawodzia opracowano też hasła związane z życiem parafialnym realizowanym w 3 istniejących kościołach (parafie, związki i stowarzyszenia kościelne, obiekty sakralne), edukacją przedszkolną, szkolną, pozaszkolną i akademicką, lecznictwem (szpitale, ważniejsze przychodnie, apteki), kulturą fizyczną i turystyką (struktury i kluby sportowe).

Przy opracowaniu leksykonu korzystano z archiwaliów Archiwum Państwowego w Katowicach i jego oddziałów w Pszczynie i Gliwicach, Archiwum Miejskiego w Katowicach, Archiwum Kurii Archidiecezjalnej w Katowicach oraz zgromadzonych w Muzeum Historii Katowic, a także informacji zamieszczanych w prasie historycznej i współczesnej, okolicznościowych wydawnictwach jubileuszowych oraz literaturze naukowej i popularnonaukowej.

Antoni Steuer

autor koncepcji opracowania i treści haseł


 


wspolczesne granice bogucic
Współczesne granice Bogucic