Dział Grafiki
8 II - 15 IV 2019
wystawa przedłużona do 15 kwietnia 2019r.
DYREKTOR MUZEUM HISTORII KATOWIC
JACEK SIEBEL
KIEROWNIK DZIAŁU GRAFIKI IM. PAWŁA STELLERA
EWA LISZKA
ZAPRASZAJĄ NA WERNISAŻ WYSTAWY
Dorota Nowak
TRANSPOZYCJA
8 lutego (piątek) 2019 r. o godz. 17.00
do Oddziału Muzeum Historii Katowic
przy ul. T. Kościuszki 47
Transpozycja to tytuł nowej wystawy Doroty Nowak – artystki i nauczyciela akademickiego ASP w Katowicach. Jej twórczość wielokrotnie prezentowana w kraju i za granicą zawsze przyciąga odbiorców subtelnym spojrzeniem na trudne problemy egzystencjonalne i próbą zalezienia na nie odpowiedzi. Bohaterką jej prac jest kobieta i wokół niej artystka buduje swój światopogląd. Podkreśla siłę kobiety w aspekcie upływającego czasu, przemijania, dziedzictwa i kruchości życia oraz optymizmu, jakim jest cud istnienia. Każdy kolejny cykl w twórczości Doroty Nowak to nowe wyzwanie artystyczne i naukowe.
Po podpisaniu w 2012 roku umowy o współpracy pomiędzy Muzeum Historii Katowic a Akademią Sztuk Pięknych w Katowicach w Dziale Grafiki im. Pawła Stellera już wielokrotnie ludzie sztuki związani ze Śląskiem urządzali pokazy swoich artystycznych dokonań, których zwieńczeniem było uzyskanie tytułu naukowego. I tak jest tym razem – prezentowana ekspozycja Doroty Nowak jest częścią Jej pracy twórczej w postepowaniu habilitacyjnym. Trzymamy więc kciuki i życzymy powodzenia.
kurator wystawy Ewa Liszka
Dorota Nowak (ur. w Szczyrku) – absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Katowicach, dyplom z wyróżnieniem zrealizowała w Pracowni Wklęsłodruku prof. Jana Szmatlocha i Pracowni Druku Cyfrowego prof. Adama Romaniuka w 2003 roku. Od tego czasu pracuje w macierzystej uczelni. W roku 2009 uzyskała stopień doktora sztuki. Zajmuje się grafiką artystyczną (druk wklęsły, sitodruk, druk cyfrowy). Od roku 2003 aktywnie uczestniczy w przeglądach oraz festiwalach grafiki w Polsce i za granicą. Przygotowała trzynaście wystaw indywidualnych (Szczyrk, Katowice, Cieszyn, Bielsko-Biała, Toruń, Wadowice, Wrocław, Chorzów). Stypendystka programu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego „Młoda Polska” 2008. Finalistka konkursu Prix Canson 2014. Uczestniczyła w ponad stu wystawach zbiorowych zarówno w Polsce, jak poza granicami kraju, m.in. w Austrii, Bułgarii, Chinach, Estonii, Hiszpanii, Japonii, Kanadzie, Korei Południowej, Macedonii, Meksyku, Niemczech, Portugalii, Rosji, USA, Wielkiej Brytanii, Rumunii, Słowacji, Szwecji, na Białorusi i Tajwanie. Prace w zbiorach muzeów w Polsce (m.in. Ossolineum we Wrocławiu, Muzeum Historyczne w Bielsku Białej – zamek książąt Sułkowskich), w Chinach (China Printmaking Museum, Guanlan), Japonii (Japan Artists Association Tokyo) i na Tajwanie (National Taiwan Museum of Fine Arts).
Kształt graficznego obrazu w dużej mierze jest zdeterminowany techniką graficzną, w jakiej zostaje zrealizowany. Decyzje dotyczące skali obrazu, jego koloru, struktury, punktu rastrowego, skomplikowania lub prostoty technologicznej mają bezpośredni wpływ na jego odbiór. Ten sam obraz źródłowy poddany przekształceniom może zostać przetworzony w cykl autonomicznych prac. Dosyć proste przełożenie obrazu z graficznej wklęsłodrukowej miniatury i zderzenie jej z zbudowaną na podstawie tej samej kompozycji wielowarstwoą i wielkoformatową grafiką rodzi pytania o odczytanie tego obrazu.
Czy to wciąż to samo dzieło?
Czy obrazy różniące się w podobny sposób, w jaki różni się ten sam pejzaż widziany w dzień lub nocą, prowokują różne interpretacje?
Czy może dopiero zestawienie tych obrazów zawiera nowe odczytanie?
Czy w świecie ciągle powtarzanych obrazów, przedruków i kopii zabawa w reprodukowanie własnego dzieła może mieć artystyczny sens?
Czy sens pojawia się dlatego, że żyjemy w świecie, gdzie wszystko jest wielokrotnie przetwarzane w niespotykanej jak dotąd skali?
Transpozycja to także zamiana fragmentów obrazu, które – korelując między sobą – tworzą nowe konteksty znaczeniowe. Repetycja, powtórzenie, wzmacnia działanie obrazu, a zawarta w nim tajemnica buduje intelektualną przestrzeń dla odbiorcy. Permutacje wynikające z nawarstwiania obrazu graficznego zmieniają jego charakter, niekiedy dryfując bardzo daleko od pierwotnej kompozycji. Starsze prace stanowią kontekst dla nowszych, bo jedne jakoś wynikają z drugich, nie będąc ich zaprzeczeniem, a spójną kontynuacją. Są one jednocześnie czymś zupełnie nowym i świeżym. Innym. Tak jak my sami jesteśmy inni po upływie odpowiednio długiego czasu.
Dorota Nowak