Dział Teatralno-Filmowy
26 VI - 30 XI 2018
Wystawa przedłużona do 30 listopada 2018r.
Podstawowy element wyposażenia aktora – „skóra postaci”. Pierwszy komunikat, jaki otrzymuje widz, zanim jeszcze padnie ze sceny pierwsze słowo. Przez stulecia pełnił rolę informacyjną – zależnie od konwencji określał płeć, status społeczny, wiek czy charakter bohatera. Możliwości tych było o wiele więcej, każda z teatralnych stylistyk wytworzyła osobne jego rodzaje, nie tylko teatr antyczny, elżbietański czy komedia dell’arte...
Stopniowo jednak informowanie zeszło na plan dalszy, rosła zaś rola scenografa, który z dekoratora coraz bardziej przemieniał się w twórcę. Doprowadziło to do tego, iż scenografia stała się osobną dziedziną sztuki, coraz ważniejszą, współtworzącą widowisko teatralne.
Przez cały czas jednak „kostium był jednym z najważniejszych elementów magii teatru – jak pisał Tadeusz Nyczek – […]. Szaman indiański bez przerażającego stroju rytualnego byłby zwykłym łowcą bizonów; przebrany – rozmawiał z bogami i mógł czynić cuda”
Kostiumy rządzą się swoimi prawami. Nie muszą być praktyczne ani wygodne, mogą być przesadnie bogate lub ostentacyjnie podarte, wolno im przybierać fantastyczne kształty, łączyć materie i tworzywa o jakich nie pomyśleliby krawcy, zestawiać ze sobą barwy, jak ze snów.
My też, jako widzowie, niewątpliwie inaczej patrzymy na sceniczne stroje – w świetle reflektorów, w atmosferze przeżyć i emocji nabierają one dla nas specyficznego znaczenia (uroku). Któż chociaż raz nie poczuł przemożnej, dziecięcej potrzeby, by się przebrać, tzn. ubrać się w taki magiczny strój czy choćby przyjrzeć się mu z bliska, tak by zgłębić każdy szczegół! Wyjście naprzeciw takim pragnieniom jest podstawowym powodem powstania tej wystawy. Starałam się na niej ukazać świat teatralnych ubiorów w możliwie najszerszej gamie, poprzez charakterystyczne dla niego elementy. Są kostiumy Zofii de Ines – pyszne tafty i stare koronki, połączone w niezwykłe, malarskie faktury przywodzące na myśl płótna dawnych mistrzów. Śmiałe, ostre kolory i zamaszyste, pełne siły formy w zestawieniach Barbary Ptak, wysublimowane geometrie Doroty Roqueplo. Kostiumy pełne przepychu czy nietypowych rozwiązań i te zupełne zwyczajne; lśniące nowością i świeżymi barwami, a także bardzo już stare, trochę zapomniane, wyblakłe i wypłowiałe od blasku reflektorów.
Projekty wielkich twórców, niezwykłe pomysły, wysmakowana elegancja i… korona z pozłotki.
Zapraszam!
M. Katarzyna Gliwa
Kostiumy ze zbiorów:
Teatru Rozrywki w Chorzowie, Teatru Śląskiego im. S. Wyspiańskiego, Teatru Polskiego w Bielsku-Białej oraz prywatnych Zofii de Ines.
Projekty kostiumów:
Zofia de Ines, Barbara Ptak, Kazimierz Wiśniak, Dorota Roqueplo, Wiesław Lange i Ali Bunsch.