Rysowanie teatru – Ewa Starowieyska

Prezentacja wybranych projektów ze zbiorów Działu Teatralno-Filmowego

Ewa Starowieyska urodziła się 2 grudnia 1930 roku w Katowicach. Studiowała scenografię w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, a w zawodzie debiutowała w 1959 roku. Współpracowała z Konradem Swinarskim, a następnie przez wiele lat z Erwinem Axerem, tworząc scenografię do spektakli wystawianych w teatrach polskich i poza granicami kraju. Przygotowywała ponadto dekoracje do przedstawień m.in. Zygmunta Hübnera, Andrzeja Łapickiego, Ludwika Rene, Andrzeja Wajdy, Jerzego Kreczmara, Aleksandra Bardiniego oraz Jerzego Jarockiego.

Scenografie Starowieyskiej często miały charakter malarski, artystka eksperymentowała też z kolorem i fakturą, czego przykładem była oparta na kolorze, skomponowana z gobelinów dekoracja do Marii Stuart. „Zaczęłam właściwie od rzeczy bardzo malarskich – wspominała scenografka w jednym z wywiadów dla pisma Teatr. – Później zainteresowałam się przestrzenią, potem jeszcze zajęła mnie zabawa z architekturą...".

Związana była także ze scenami operowymi. Stworzyła m.in. scenografię do widowisk w reżyserii Ryszarda Peryta – Czarnej maski Krzysztofa Pendereckiego w poznańskim Teatrze Wielkim, Mojżesza Gioacchino Rossiniego i Quo vadis Feliksa Nowowiejskiego w Operze Narodowej. Pracowała również dla Teatru Telewizji i parokrotnie filmu, tworząc m.in.. kostiumy do Popiołów Andrzeja Wajdy.

Otrzymała wiele odznaczeń i wyróżnień, m.in. Złoty Krzyż Zasługi, nagrodę miasta Poznania, Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za rok 2000 oraz Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2008).
(wg Deon.pl)