ZAKŁADOWY DOM KULTURY KWK „KATOWICE” IM. JULIUSZA SŁOWACKIEGO, instytucja kulturalno-oświatowa pod patronatem ►kopalni „Katowice”. Powstał decyzją Ministerstwa Kultury i Sztuki z 16 VI 1956 na bazie zakładowego ►Klubu Górnika i jego sekcji; siedziba mieściła się przy ►ul. L. Markiefki, placówką kierował Stefan Fularski. Zainaugurował działalność wystawieniem dramatu J. Słowackiego Mazepa. W 1956 w jego strukturach znalazły się zespoły: baletowy i mieszany; od 1957 funkcjonowały zespoły: Pieśni i Tańca, Akordeonistów, Mandolinistów; z instytucją związała się ►orkiestra dęta kopalni Katowice; objęcie opieką dzieci umożliwiło powstanie zespołu gier i zabaw Teatru Dziecięcego, biblioteki i czytelni dla dzieci; od 1958 zespół wokalny, Grupa Plastyków ►Gwarek 58. W l. 80 XX w. ostatnimi wymienianymi w źródłach zespołami były: kapela ludowa (kier. Wodnicki), Granica (zespół wokalno-taneczny), Górnoślązacy (kier. K. Demeszyński), 2 zespoły pieśni i tańca dla dorosłych (kier. (B. Janczar, B. Sładek), ►Gwarek 58, zespół plastyczny dziecięcy ►Gwarek 88; żeński zespół instrumentalno-wokalny ►Ale Baby (kier. M. Konczewicz); zespoły brały udział w uświetnianiu Barbórki, Święta Pracy, święta 22 lipca, Dnia Kobiet. W 2002 dołączony do ►Miejskiego Domu Kultury w Zawodziu.
Kroniki Zakładowego Domu Kultury im. Juliusza Słowackiego (t. 1–6) w zbiorach Miejskiego Domu Kultury Bogucice-Zawodzie; Amatorskie zespoły artystyczne. Katowice 1989; H. Maroszek: Kopalnia Węgla Kamiennego „Katowice” 1823–1988. Katowice 1988.
ZASADNICZA SZKOŁA ZAWODOWA PRZY KOPALNI KATOWICE, oddana do użytku 1 IX 1952 w budynku przy ►ul. ks. F. Ścigały 9, podlegała Ministerstwu Górnictwa i Energetyki; 3-letnia, prowadziła 11 oddziałów (elektryczny, mechaniczny i 9 oddziałów górniczych); kształciła w zawodach: górnik, elektromonter górnictwa podziemnego, mechanik maszyn i urządzeń górnictwa podziemnego, monter układów elektrycznych, od 1986 – mechanik obwodów elektronicznych. W 1952 uczęszczało do niej 124 uczniów, w 1965 – 329; do 1989 wykształciła 3 tys. absolwentów. Była wyposażona w gabinety: elektrotechniczny, maszyn górniczych, fizyczno-chemiczny i pole ćwiczebne. Od 1976 na terenie szkoły działała orkiestra (zob. ►Orkiestra Dęta Kopalni Katowice); w 1989 uczniowie uczestniczyli w strajku.
APK, zesp . Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej Katowice, Kuratorium Okręgu Szkolnego, sygn. 168 F. Cisek i in.: 150 lat kopalni węgla kamiennego „Katowice. Katowice 1973; H. Maroszek: Kopalnia Węgla Kamiennego „Katowice” 1823–1988. Katowice 1988; [Ministerstwo Górnictwa i Energetyki] Wykaz Szkół Zawodowych Resortu Górnictwa i Energetyki / Ministerstwo Górnictwa i Energetyki. Zarząd Szkolenia Zawodowego. „Trybuna Robotnicza” 1989, nr 289.
ZAWODZIE II zob. ►Dawida Osiedle
ZAWODZKA KOMPANIA, 9. kompania, dowodzona przez ►Maksymiliana Nędzę, podczas III powstania śląskiego weszła w skład 3. Pułku Katowickiego im. Jarosława Dąbrowskiego(12 V 1921), którym dowodził ►Robert Czupała. Jej uzbrojenie stanowiły 4 karabiny maszynowe i 2 granatniki. Przeszła szlak bojowy ulicami: 1 Maja, Warszawską do Placu Teatralnego, skąd po rozmowach z wojskami francuskimi wycofała się do granic Katowic (cernowanie na linii Muchowiec – rzeka ►Rawa) i objęła placówkę przepustkową na ►ul. Granicznej. Później przeniosła się na linię frontu od Załęskiej Hałdy do Huty Baildon (kwatera w hotelu Grünfelda w Załężu); jej działania przyczyniły się m.in. do zdobycia parowozowni (8 lokomotyw odtransportowano do Ligoty) i zniszczenia łączności telefonicznej. Transportem kolejowym z Ligoty przeniesiona do Strzelec Wlk.; objęła stanowisko bojowe w Kluczewie; brała udział w bitwie pod Zimną Wódką, gdzie polegli ►Rudolf Lanuszny i ►Franciszek Kuś. Po zakazie dalszych walk powróciła do Zawodzia.
Kronika Związku Bojowników o Wolność i Demokrację w Zawodziu. T. 2. Zbiory Specjalne Biblioteki Śląskiej, sygn. R.2153 III.
ZECHEN WEG zob. ►Czecha Bronisława ulica
ZESPÓŁ CHARYTATYWNY przy ►parafii Opatrzności Bożej w Zawodziu, działa w 14 rejonach (obejmuje 28 ulic); działa w nim 30 osób, otaczając opieką chorych, biednych, niepełnosprawnych oraz rodziny wielodzietne. Współpracuje ze służbą zdrowia, PCK, pielęgniarkami środowiskowymi. Organizuje Tygodnie Miłosierdzia dla parafian.
ZESPÓŁ SZKÓŁ ZAKŁADU DOSKONALENIA ZAWODOWEGO W KATOWICACH, placówka szkolnictwa zawodowego. Tradycjami sięga założonego w 1926 Śląskiego Instytutu Rzemieślniczego w Katowicach; reaktywowany w 1945 z inicjatywy Śląskiej Izby Rzemieślniczej w Katowicach; od 1948 funkcjonował jako Zakład Doskonalenia Rzemiosła; od 1955 prowadził szkolenie kierowców (zawodowych i amatorskich); od 1959 z Zasadniczą Szkołą Zawodową dla pracujących; od 1962 pod aktualną nazwą. Od 1953 siedziba instytucji mieściła się w gmachu przy ul. Krasińskiego 2; w 1966 – po rozbudowie ►Szkoły Podstawowej nr 14 – przy ►ul. Granicznej 27 (siedziba Technikum Fryzjerskiego, Niepublicznego Medycznego Studium Zawodowego, Technikum Hotelarskiego, Policealnej Szkoły Zawodowej kształcącej techników usług kosmetycznych). Obecnie mieści się w gmachu przy ul. św. Jacka 3, gdzie prowadzi: Technikum (technik usług fryzjerskich, technik hotelarstwa, fototechnik, technik przemysłu mody), Policealną Szkołę Zawodową (technik usług kosmetycznych); Kwalifikacyjne Kursy Zawodowe (wykonywanie zabiegów fryzjerskich, projektowanie fryzur, rejestracja i obróbka obrazu). W 1991 wspólnie z Akademią Ekonomiczną (zob. ►Uniwersytet Ekonomiczny) i Wojewódzkim Biurem Pracy w Katowicach uruchomiono Instytut Promocji Małych i Średnich Przedsiębiorstw „Promotor”, którego zadaniem jest kształcenie w zakresie zakładania i działania małych i średnich podmiotów gospodarczych. Ponadto różne struktury Zespołu Szkół Zawodowych Zakładu Doskonalenia Zawodowego działały w Tychach, Bielsku, Wadowicach, Andrychowie, Częstochowie, Kętach, Żywcu, Żarkach, Cieszynie, Świętochłowicach, Wiśle, Piekarach Śląskich, Katowicach (Śląska Szkoła Zarządzania im. Jerzego Ziętka, w 2016 – Górnośląska Wyższa Szkoła Handlowa im. Wojciecha Korfantego). Współpracuje z firmami brytyjskimi, niemieckimi. Od l. 90. XX w. funkcjonuje w strukturach szkolnictwa niepublicznego.
E. Breitkopf, E. Skorwider, A. Steuer: Zawodzie. Monografia dzielnicy i parafii Opatrzności Bożej w Katowicach. Katowice 2011; http://www.zdz.katowice.pl/historia-zakladu.
ZGROMADZENIE MISJONARZY Z MARIANNHILL, katolickie misyjne zgromadzenie zakonne (założone w 1882, oparte na regule św. Benedykta), którego jednoosobowy dom istniał w Bogucicach w okresie międzywojennym. Przebywał w nim jeden brat – Feliks Konstanty Mielewski (zm. 1942); początkowo mieszkał w wynajętym mieszkaniu, a w 1927 wydzierżawił od kurii diecezjalnej w Katowicach dom przy ►ul. Piotra 3. W 1. 1925–1939 wydawał czasopismo „Wiadomości Misyjne”.
AUM, zesp. 2, sygn. 341; P. Nadolski: Katolickie klasztory i domy zakonne. W: Katowice. Środowisko, dzieje, kultura, język i społeczeństwo. Red. A. Barciak, E. Chojecka, S. Fertacz. T. 1. Katowice 2012.
ZINKHÜTTEN WEG zob. ►Cynkowa ulica
ZWIASTOWANIE zob. ►Grupy Odnowy w Duchu Świętym
ZWIĄZEK POWSTAŃCÓW ŚLĄSKICH, grupa miejscowa w Bogucicach utworzona w 1922, w tym samym roku poświęcenie sztandaru i ►pomnika powstańców; w 1926 ufundowała tablicę pamiątkową w kościele p.w. św. Szczepana Męczennika (zob. ►Bazylika Mniejsza p.w. św. Szczepana w Bogucicach). Od 1926 w ramach grupy funkcjonował KS ►„Promień”, a od 1928 Oddział Młodzieży (zob. ►Oddział Młodzieży Powstańczej w Bogucicach); ok. 1934 powstała sekcja hodowców gołębi pocztowych. W 1932 skupiała 290 członków. Pod koniec VIII 1939 utworzyła ►Oddział Samoobrony Powstańczej, która brała udział w obronie Katowic. Prezesi: ►Augustyn Rzepka, ►Franciszek Kruczek; działacze ►Jan Absalon, ►Ludwik Broda, ►Tomasz Kotlorz, Konrad Sok, Ignacy Stachowski, Leopold Wieczorek.
Poległym braciom, jednodniówka poświęcona poległym w walkach o wolność Śląska wydana z okazji poświęcenia Pomnika Powstańca Śląskiego w Katowicach 18 września 1932 r. „Polska Zachodnia” 1935, nr 3.
ZWIĄZEK STRZELECKI w Bogucicach, organizacja paramilitarna, zał. w VII 1926 w lokalu Machalicy przy ►ul. L. Markiefki; pod jej patronatem pozostawał ►BKS 29 Bogucice. Związek był organizatorem m.in. mistrzostw Bogucic w tenisie stołowym (1939); prowadził działalność sceniczną – wystawił na scenie w lokalu ►Kozy m.in. Sieroce wiano i Pan Majsterek (reżyser: Pokładnik). Członkowie brali udział w odbudowie ►pomnika powstańców. Aktywną działalność prowadziło koło w ►Szkole Powszechnej nr XIV im. Królowej Jadwigi. Działacze: Falkus, Faber, Lipa, Gebel, Klimek, Rzepa, Okoń.
A. Steuer: Ruch sportowy w województwie śląskim 1922–1939. Opole 2008; „Gazeta Robotnicza” 1926, nr 121; „Polska Zachodnia” 1929, nr 10; 1930, nr 26; 1931 nr 4; „Siedem Groszy” 1939, nr 11.
